Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 147

Kabanata 147

“Wala naman siyang masyadong pinagbago. Bata pa siya at maganda, pero may kakaiba sa ugali niya.”

Iniulat ni Chat kay Elliot ang nangyari nang makilala niya si Avery.

“Mas composed siya kaysa dati. Siya ay may hangin ng isang taong gumawa nito. Nagtataka ako kung paano niya nagawang kumita ng ganoong kalaking pera sa loob ng ilang maikling taon.”

Naglabas si Ben ng isang stack ng mga file, pagkatapos ay sinabing, “Sinuri ko ito at nalaman na nagsimula siya ng isang kumpanya na tinatawag na Alpha Technologies kasama ang isang kasosyo sa negosyo tatlong taon na ang nakakaraan. Ang kumpanya ay pangunahing nagbebenta ng mga drone. I’m guessing she used the program na naiwan ng tatay niya. Nabalitaan ko na ang programa mismo ay hindi kumpleto, kaya malamang na nakahanap siya ng isang tao na perpekto para sa kanya. Kung hindi, ang mga benta ay hindi sa pamamagitan ng bubong.

“Hindi na siya ang parehong walang magawa, maliit na Avery Tate mula apat na taon na ang nakakaraan.”

“Hindi ko siya nakitang walang magawa. Maaaring wala siyang gaanong pera apat na taon na ang nakalilipas, ngunit mayroon siyang sariling pag-iisip. Paano mo naisip na nagawa niyang mabaliw ang amo?” Napaisip si Chad.

“Totoo iyan,” sang-ayon ni Ben. “Medyo nakakabilib siya ngayon! Kahit isang daan at limampung milyon ang hinihinging presyo, sigurado akong kakayanin niya ito.”

Sinulyapan ni Chad si Elliot, na kanina pa tahimik, at nagtanong, “Magbebenta ka ba, Sir? Sobrang interesado siya.”

Inilipat ni Elliot ang kanyang tingin mula sa screen ng kanyang laptop, pagkatapos ay malamig na tumugon, “Hihintayin ko siyang lumapit sa akin.”

Nang hapong iyon, isang lalaki at isang babae ang nakaupo sa may bintana ng isang high-end na restaurant.

Ang lalaki ay si Cole Foster, at ang dalaga ay anak ng isa sa mga nangungunang grupo ng pananalapi ng lungsod.

“Ang tiyuhin ko ay si Elliot Foster. Nakikita ko siya linggo-linggo, at talagang malapit siya sa aking ama, “sabi ni Cole, nakahiga sa kanyang mga ngipin. “Ihahatid kita para makilala siya kung magsisimula na tayong mag-date.”

“Bakit hindi ka magtrabaho sa kumpanya ng tito mo, kung ganoon? Sterling Group, hindi ba?” tanong ng babae.

“Ayokong umasa sa kanya. Gusto kong gumawa ng pangalan para sa sarili ko.”

“Nakita ko. Ilang girlfriend ka na ba dati?”

“Dalawa lang,” sagot ni Cole. “Isa sa college, tapos isa pagkatapos kong maka-graduate. Hindi ako nakikipag-date sa huling apat na taon dahil naging abala ang trabaho.”

“Nananatili ka bang nakikipag-ugnayan sa iyong mga ex?” tanong ng babae.

“Not since naghiwalay tayo. Hindi ako mahilig masangkot sa mga nakaraang relasyon. We became strangers after we broke up. Hindi ko na sila bibigyan ng isa pang tingin kahit na bumalik sila na lumuhod.”

Tumango ang babae sa sagot ni Cole na tila nasiyahan sa narinig.

Sa sandaling iyon, isang maliit na kamay ang nag-abot at humawak sa manggas ni Cole.

“Daddy… Ayaw mo na ba sa amin ni Mommy? Ang babaeng ito ay hindi kasing ganda ni Mommy, at si Mommy ay mas bata sa kanya. Gusto mo ba ang babaeng ito para sa kanyang pera? Daddy! Please wag mo kaming iwan ni Mommy!” Pakiramdam ni Cole ay nabigla siya sa kuryente.

Itutulak na sana niya ang maliit na batang babae na napagkamalang ama niya, ngunit dumapo ang mga mata niya sa nakakaakit na mukha ni Layla na umiiyak, at natunaw ang kanyang puso!

Napakagandang dalaga!

Sa ilalim ng kanyang mala-manika na gupit at manipis na bangs ay isang pares ng kumikinang at dilat na mga mata.

Pakiramdam ni Cole ay bumibilis ang tibok ng puso niya sa tuwing kumukurap ang mga mata na iyon.

“What the hell? May anak kang babae? Ang sc*mbag mo!”

Inihagis ng dalaga ang kanyang inumin sa mukha ni Cole, saka kinuha ang kanyang bag at padabog na lumabas.

Pinunasan ni Cole ang tsaa sa mukha niya at tumayo para sundan siya.

Humihikbi si Layla at umiyak, “Daddy! huwag kang pumunta! Huwag mo akong iwan, Daddy!” Napukaw ang atensyon ng lahat ng tao sa restaurant ang kanyang nakakasakit na pag-ungol.

Natalo si Cole.

“Maling lalaki ang nakuha mo! Hindi ako ang Daddy mo! Hindi pa ako kasal! Paano ako magkakaroon ng anak na kasing laki mo? Please wag kang umiyak! nakikiusap ako sayo! Tumigil ka na sa pag-iyak, please!”

Nang makita ni Layla sa gilid ng kanyang mga mata na mabilis na umandar ang dalaga sa kanyang sasakyan ay tumigil ang kanyang mga luha.

“Hindi ka kamukha ng Daddy ko. Hindi ako iiwan ng Daddy ko.” This content provided by N(o)velDrama].[Org.

Ngumuso si Layla, saka inabot ang kamay niya at nagtanong, “Pwede ko bang hiramin ang phone mo, Sir? Nawalan ako ng Daddy ko.”

Nanggigigil si Cole, ngunit inilabas ang kanyang telepono at ibinigay pa rin sa kanya.

Makalipas ang limang minuto, lumabas na ng restaurant si Layla.

Habang tinatakpan ng isang kamay ang bluetooth earpiece sa kanyang tenga, tuwang-tuwa niyang sinabi, “Ginawa ko ang ano

sinabi mo sa akin, Hayden. Nahawahan ko ang kanyang telepono ng Trojan horse!”