Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 72

Kabanata 72 Natigilan si Avery sa kanyang kinatatayuan. Nang mapagtanto niyang naagaw lang ang kanyang telepono, nagsimula siyang tumakbo sa direksyon kung saan binilisan ng magnanakaw. Gayunpaman, tumigil siya sa pagtakbo nang maalala niyang buntis siya at bumalik sa bahay. Si Mrs. Cooper ay nasa telepono kasama si Elliot makalipas ang halos isang oras. “Master Elliot, nanakaw yung phone ni Madam Avery nung naglalakad siya kanina. Dinala ko siya sa istasyon upang mag-file ng ulat, ngunit sinabi sa amin na halos imposibleng maibalik ang telepono. Pulang-pula ang mga mata ni Madam Avery nang makauwi kami. Sinabi niya na mayroong maraming mahalagang impormasyon sa kanyang telepono. Umiiyak siya mag-isa sa kwarto niya ngayon.” Hindi niya maaaring payagan ang mga bagay na manatili kung ano ang mga ito, at naisip niya na kung alam ni Elliot ang tungkol sa bagay na iyon, maaaring magamit niya ang kanyang mga koneksyon upang kunin ang telepono ni Elliot. Sa totoo lang, hindi pa niya kinumpirma kung umiiyak nga ba si Avery sa kanyang silid, ngunit sinadya niya itong sinabi sa pag-asang baka sumama ang loob ni Elliot at tulungan siya. Si Elliot ay may appointment kay Charlier Tierney nang gabing iyon. Naroon na siya sa restaurant kung saan sila magkikita, at anumang oras ay inaasahang darating si Charlie.

Matapos matanggap ang tawag ni Mrs. Cooper, nakagawa siya ng desisyon pagkatapos ng wala pang isang minutong pagsasaalang-alang. Nang dumating si Charlie sa restaurant at walang ibang nakita kundi si Chad, itinaas niya ang kanyang kilay at nagtanong, “Nasaan ang amo mo?” “I’m sorry, Mr. Tierney, pero kakaalis lang ni Mr. Foster. May nangyari sa bahay, kaya hinintay niya akong hintayin ka dito at ipaliwanag sa iyo ang mga bagay-bagay,” paumanhin ni Chad. “Hindi ba masyadong nagkataon iyon?” Napangisi si Charlie. “Maaaring napagpasyahan niyang huwagNôvelDrama.Org holds text © rights.

makipagkita sa akin at gumawa ng ilang masamang dahilan?” “Kahit na ayaw kang makita ni Mr. Foster, hindi siya makakatakas sa huling sandali,” sabi ni Chad. “Hindi siya natatakot sa sinuman.” Umupo si Charlie, pagkatapos ay tinitigan nang mahinahon si Chad at sinabing, “Sa naaalala ko, wala siyang pinakamagandang relasyon sa kanyang pamilya. Sino ba talaga ang may problema para iwanan niya ako ng ganito?” “Asawa niya,” sagot ni Chad. Walang masabi si Charlie tungkol doon. “Hulaan ko hiniling ni Mr. Foster na makipagkita sa iyo upang pag-usapan ang iyong pakikitungo kay Miss Avery Tate. Maaaring hindi ako nagsasalita, ngunit kailangan kong ipaalam sa iyo na mahal na mahal ni Mr. Foster si Miss Avery. Mas mabuti pang lumayo ka sa kanya.” Matapos pag-isipan ito sandali, sumagot si Charlie, “Naisip mo na bang tumalon, Chad? maaaring mag- alok ng malaking pagtaas ng suweldo.” Naguguluhan si Chad. “Salamat sa mabait na alok, Mr. Tierney, ngunit wala akong intensyon na umalis sa Sterling Group anumang oras sa lalong madaling panahon. Hangga’t hindi ako pinapaalis ni Mr. Foster, hindi ako aalis sa tabi niya.” “Bakit naman?” Naguguluhan na tanong ni Charlie. “Maaari mong tanungin si Chelsea kung bakit hindi siya umalis sa kumpanya.” “Hindi siya aalis dahil in love siya kay Elliot Foster. Don’t tell me in love ka din sa kanya?!” Humalakhak si Charlie. “Gusto ko siya, ngunit bilang paggalang,” matapat na sagot ni Chad. “Lagi namang pinag-uusapan ng lahat ang tungkol sa kanyang ugali, ngunit maraming aspeto ang isang tao. Ang isang taong hindi ngumingiti ay hindi naman masamang tao, at ang isang taong laging palakaibigan ay hindi naman malinis ang puso.” “Ako ba ang pinag-uusapan mo?” tanong ni Charlie. “Hindi naman,” sagot ni Chad. “Walang hidden meaning. Isa kang mabigat na tao, ngunit hinding-hindi ko ipagkakanulo si Mr. Foster.”

Alam na alam ni Chad na gustong i-poach siya ni Charlie para magamit niya ito laban kay Elliot. Bilang kanyang mapagkakatiwalaang kanang kamay, walang makakakilala kay Elliot gaya ni Chad. “Kung magpasya akong talikuran si Mr. Foster ngayon, magagawa ko rin ang parehong bagay sa iyo sa hinaharap. I’m sure hindi ka magtitiwala sa taong ganyan,” sabi ni Chad. Pagdating ni Elliot sa himpilan ng pulisya, ang buong istasyon ay nabalisa. Nagmamadaling lumapit ang kapitan nang matanggap ang tawag. “Nanakaw ang phone mo? Siguradong wala sa sarili ang magnanakaw na iyon! Susunduin ko agad ang mga tauhan ko! May salita ka na babawiin ko ang iyong telepono sa loob ng susunod na dalawampu’t apat na oras!” sabi ng kapitan habang nakalagay ang kamay sa dibdib niya at saad kay Elliot. “Hindi ang aking telepono ang ninakaw,” sabi ni Elliot. “Oh! Tinakot mo ako! akala ko sayo” “Sa asawa ko iyon,” sabi ni Elliot, pagkatapos ay humigop ng tubig at nagtanong, “Maaari mo bang ibalik ito sa loob ng dalawampu’t apat na oras?” Natigilan ang kapitan, pagkatapos ay sinabi, “Oo! Ganap! Mayroon kaming mga surveillance camera sa lahat ng dako ngayon, kaya siguradong babalikan namin ito! Magsisimula tayo ng isang ganap na imbestigasyon ngayon din!” Tumango si Elliot at sinabing, “I appreciate it.” “Huwag mong banggitin! Ginagawa lang namin ang aming mga trabaho!” Binaliktad ng kapitan ang ulat, pagkatapos ay nagtanong, “Avery Tate ba ang pangalan ng asawa mo?”