Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 85

Kabanata 85 Ang katotohanan nito sa wakas ay tumama kay Jun.

“Ano ngayon? Kailangan bang pumunta si Elliot at humingi ng tawad sa kanya?”

“Titingnan ko sila pagkatapos ng trabaho,” sabi ni Chad.

“Dapat ko bang kunin ang aking kasintahan upang puntahan si Avery?” “Sino ang girlfriend mo?”

Tumikhim si Jun at sinabing, “Siya ang matalik na kaibigan ni Avery… Siya ang nagsiwalat ng lahat kay Avery. I swear… Kung hindi ko siya ganoon kagusto, huling nakipaghiwalay na ako sa kanya

gabi!”

Bumuntong-hininga si Chad at sinabing, “Tiyak na marunong kang pumili sa kanila!” Belongs to (N)ôvel/Drama.Org.

“Nakita niya mismo sa pamamagitan ko. Paano ko malalaman na napakahusay nila?”

“Mukhang simula ngayon tikom na ang bibig mo sa harap niya. Hindi ka na isa sa amin.”

“Sisiguraduhin kong panindigan ko!” Mapait na sabi ni Jun. “Para sa kapakanan ni Elliot!”

Nang gabing iyon, dumating sina Ben at Chad sa Foster mansion para makita si Elliot.

“Umuwi si Master Elliot bandang alas singko ng umaga… Sinabi ng kanyang bodyguard na nagpalipas siya ng gabi sa ulan sa labas ng bahay ng ina ni Madam Avery. Naiuwi lang nila siya pagkatapos niyang mamatay bandang alas kuwatro ng umaga,” ulat ni Mrs. Cooper. “Nasa kwarto niya ngayon. Nilagnat siya sa umaga tapos sa hapon, pero umiinit na naman siya ngayon.”

Hindi alam nina Ben at Chad ang sasabihin.

Kailan napunta si Elliot Foster sa ganitong uri ng kalunos-lunos na sitwasyon?

Talagang nagpalipas siya ng isang gabi sa ulan para kay Avery Tate!

“Ang bagyo kagabi ay brutal,” sabi ni Ben na nakakunot ang noo.

“Lalong lumala pagkatapos ng hatinggabi. Umapaw ang lawa sa aking kapitbahayan,” sabi ni Chad.

“Walang sinuman ang makakalampas sa isang gabi sa bagyong iyon gaano man sila kalusog!”

Lumingon si Chad kay Mrs. Cooper, pagkatapos ay nagtanong, “Nasaan si Miss Avery? Wala ba siya sa bahay?”

Umiling si Mrs. Cooper at sinabing, “Hindi niya sasagutin ang mga tawag ko. Lagi niyang sinusundo kapag tumatawag ako. Mukhang grabe ang away nilang ito lalo na.”

ay

Sa sandaling iyon, bumaba ang doktor mula sa ikalawang palapag.

“Kamusta po siya, Doc?” tanong ni Ben.

“Hindi pa rin nawawala ang lagnat niya,” sagot ng doktor. “Kung magpapatuloy ito, siguradong magkakaroon siya ng pneumonia. Natatakot ako na baka nahawaan na ang baga niya. Iminungkahi kong dalhin siya sa ospital, ngunit hindi siya nakinig.

“Paano natin papayagan iyon?” Patawang sabi ni Mrs. Cooper. “Tatawagan ko ulit si Madarn Avery. Si Master Elliot ay hindi nakikinig sa sinuman maliban sa kanya.”

Kumunot ang noo ni Ben, saka lumabas ng bahay.

Sumunod si Chad sa likuran niya at sinabing, “Paano kung hindi na niya muling kunin ang telepono?”

“Hahanapin ko siya,” sabi ni Ben.

“Alam mo ba kung nasan sya?”

“Dapat kasama niya si Charlie Tierney ngayon. Mukhang masaya siya lalo na sa mga post niya sa social media kanina.”

“Mananatili ako dito habang pupunta ka. Kung sakaling masira ang mga pangyayari, kailangan ko na lang dalhin si Mr. Foster sa ospital sa pamamagitan ng puwersa.”

Tumango si Ben at lumabas ng mansyon.

Ang Chateau Juliet ay isa sa pinakaluma at pinakamahal na high-end na restaurant ng Avonsville.

Ayaw sumama ni Avery, ngunit iginiit ng management team ng kanyang kumpanya at kalaunan ay ginawa siyang sumuko pagkatapos ng kalahating oras na pangungulit.

Ito ay hindi ganap na dahil sa kanilang panghihikayat na siya ay nagpasya na magpakita.

Pagod lang siya sa pagpapanggap at ayaw niyang ipasa ang kanyang masamang kalooban sa kanyang ina, kaya naisip niyang mas mabuting manatili muna siya sa labas ng bahay sa ngayon.

Inilapag ni Charlie ang isang baso ng apple juice sa harap niya.

Kinuha ni Avery ang baso at humigop.

Biglang bumukas ang pinto ng private room.

Lumitaw ang magandang mukha ni Chelsea sa paningin ng lahat ng tao sa silid.

Sinugod niya si Avery na may galit na galit.

“Nag-e-enjoy ka ba sa pakiramdam na hinahabol ka ng dalawang magkaibang lalaki?” she said through gritted teeth. Kumuha siya ng isang basong tubig sa mesa at itinaboy ito sa mukha ni Avery.